filtr szczegółów

marek

Filtrowanie szczegółów - metoda zmiany względnego stosunku częstotliwości przestrzennych w negatywie lub w przezroczu podczas kopiowania w celu osiągnięcia określonej jakości obrazu. Przedmiot jest oświetlony światłem spójnym , a w tylnej płaszczyźnie węzłowej obiektywu projekcyjnego znajduje się tzw filtr szczegółów np.: nieprzezroczysta płytka z małym otworkiem, nieprzezroczyste pole, którego gęstość optyczna maleje w kierunku odśrodkowym lub dośrodkowym albo nieprzezroczysty pierścień o różnej średnicy i szerokości. Światło załamane przez obiektyw rozkłada się na różne koncentryczne strefy odpowiadające różnym częstotliwościom przestrzennym obrazu. Niektóre z tych stref mogą być usunięte przez opisane filtry. Tym sposobem można wyeliminować punkty rastru drukarskiego w reprodukcji optycznej obrazu rastrowego, obrazy grubych skupień ziarn srebra na powiększeniach oraz nieostrości spowodowane tworzeniem się pierścieni interferencyjnych w plamce dyfrakcyjnej lub niedokładnym nastawieniem na ostrość. Można też poprawić dostrzegalność drobnych szczegółów np.: w radiografii, przez zastosowanie filtru o gęstości optycznej wzrastającej w kierunku dośrodkowym. Istnieje również metoda fotograficznego F.sz. przez wytworzenie zjawiska granicznego. W tym celu naświetla się pod negatywem arkusz kontrastowego filmu graficznego i zanurza się go na krótko do rozcieńczonego wywoływacza metolowo-hydrochiniowego. Nasiąkniętą wywoływaczem warstwę światłoczułą dociska się do płyty szklanej i pozostawia się aż do zupełnego wywołania. Wskutek braku dopływu świeżego wywoływacza powstają na konturach plam i linii wąskie, podwójne otoczki które zwiększają lokalny kontrast i wrażenie ostrości obrazu. Z otrzymanego pozytywu kopiuje się negatyw, a z niego wykonuje się powiększenia na papierze na papierze fotograficznym. Czynności te można powtórzyć i otrzymać zwielokrotnienie konturów nadające obrazowi specyficzną fakturę.

Alaska

a tak po polsku o co chodzi????
Rolling Eyes

marek

Nasiąkniętą wywoływaczem warstwę światłoczułą dociska się do płyty szklanej i pozostawia się aż do zupełnego wywołania. Wskutek braku dopływu świeżego wywoływacza powstają na konturach plam i linii wąskie, podwójne otoczki które zwiększają lokalny kontrast i wrażenie ostrości obrazu.

Inaczej mówiąc wywoływanie tzw skąpe